Ipinagpag sa taas at marahang dumuyan sa ihip

Sa tuktok kong hayag ay iyong maingat na dampi

Payapa, tahimik...ngunit kapos ka sa buhay

Darang sa lamig kong balintataw, nais kang kalaguyuin,

Ngunit kapagdangan nanatili ka pa ring walang buhay...

Nakakasawa ka!

Ang mala-bangkay mong haplos, gusto kong maparam

Ngunit ano pa ang kakayanan ko?

Sumagad ka na sa aking kalamnan at buto

Ang tamis mo sa paningin na ikaw ay damahin

Ngunit sa ilalim ng balat ko ay itinatatwa kita

Pikit-mata, taun-taon ako sa iyo ay naaakit

Kaya hiniling ko sa dalangin

Sana sa susunod mong pagdalaw

Ako'y hindi na maakit sa banal mong kulay.

COPYRIGHT RESERVED TO THE AUTHOR. PERMISSION REQUIRED TO REPRODUCE.